Ludzie sięgają po narkotyki z różnych pobudek. Zazwyczaj jest to zespół przyczyn pochodzących zarówno od zewnątrz (trudności w życiu rodzinnym, zawodowym, nauce), jak i od wewnątrz (depresja, niska samoocena, nieprzemijające negatywne emocje, itp.). Poza tymi przyczynami, warto wspomnieć, iż nałóg nie wybiera – po heroinę sięgają już 15-latkowie.
Heroinizm – następstwa nałogu
Niestety heroina należy do grupy narkotyków twardych. Oznacza to, iż stanowi poważne zagrożenie dla życia człowieka. Truciznę tę najczęściej przyjmuje się dożylnie, ale również może być wdychana lub umieszczana podskórnie. Do przykrych następstw zażywania heroiny należą:
- zaburzenia pracy układu krążenia: infekcje zastawek serca, obniżenie ciśnienia tętniczego, zapalenie żył, obrzęki kończyn
- zaburzenia pracy układu trawiennego: marskość wątroby, niewydolność trzustki, ciągłe zaparcia, formowanie się kamieni kałowych
- niewydolność nerek
- zaburzenia pracy układu oddechowego: notoryczne infekcje i spadek odporności, zanik odruchu wykrztuszania, wysychanie błon śluzowych
- zaburzenia pracy układu immunologicznego – częste infekcje wirusowe i zwiększone ryzyko zachorowania na HIV lub/i WZW typu B, C, D
- zaburzenia pracy całej gospodarki hormonalnej
- zwiększone ryzyko przedwczesnej śmierci (np. zator spowodowany zanieczyszczeniami występującymi w heroinie)
- bladość
- zmniejszenie płodności
- nagłe pogorszenie stanu zębów oraz ich utrata
Więcej o zależnościach heroinizmu i prawach rządzących tym nałogiem można dowiedzieć się tu https://leczenieuzaleznienia.pl/blog/uzaleznienie-od-heroiny/
Heroinizm – czy można wyjść z nałogu
Proces wychodzenia z uzależnienia od heroiny jest możliwy i może zakończyć się sukcesem, jeśli chory będzie odpowiednio zmotywowany oraz – co najważniejsze – nie podejmie próby odstawienia w samotności. Samodzielne starania kończą się zazwyczaj fiaskiem i powrotem do nałogu.
Wobec takiego stanu rzeczy osoba pragnąca skończyć z uzależnieniem powinna oddać się w ręce specjalistów już na pierwszym etapie – detoksu. Przebiega on w sposób bezpieczny dla pacjenta i jest doskonałym przygotowaniem do podjęcia psychoterapii. Podczas psychoterapii można również wspomagać się blokerami receptorów opioidowych w mózgu (np. naltrekson), zatem uzależniony będzie odczuwał większą przyjemność z pozostawania „czystym”.
